Öğretim Tasarımının Tarihsel Gelişim Süreci

Öğretim teknolojisinin kökleri 1900’lü yılların ilk başlarında, görsel öğretim hareketlerinin başlangıcına kadar uzanır. Bu dönemde ilk defa eğitsel filmler üretilmiştir. Aynı zamanda okul müzelerinin de kurulduğu zamanlar 20. Yüzyılın ilk çeyreğinde bu tür ortamlar eğitsel amaç kullanımında oldukça artış göstermiştir. Bu dönemde görsel öğretimin birçok resmi tanımlarının çıkmasının nedeni görsel materyal araçlarının eğitsel uygulamalarında ilginin artışıyla birlikte ortaya çıkmıştır.

İletişim sürecine ilginin artmasıyla birlikte alandaki öncüler, alanın görsel işitsel araçlardan daha farklı olduğunu göstermişlerdir. Görsel işitsel iletişim teriminin kullanılması konusundaki açıklama amaca uygun olması açısından kullanılmıştır. Eğer başka bir terim bulunursa görsel-işitsel iletişim terimi geçici olacaktır. Daha önce de belirtildiği gibi alanın resmi adı uzmanlar arasında tartışma konusu olarak sürmektedir.

Alanın resmi adı 1963’te yapılan tanım ile yaklaşık olarak 10 yıl boyunca kabul görmüştür. Öğretim teknolojisi Başkanlık Komisyonu tarafından oluşturulan ilk tanım, eğitim teknolojisi alanına ilişkin eski görüşü pekiştirirken ikinci tanım ise hedeflerin belirlenmesi ve değerlendirme aşamasında yararlanılması gereken sistematik tasarım sürecinden bahsetmektedir. Başkanlık komisyonunun etkisi ile doküman da açıklanan fikirlere büyük güven duyulmuştur.

1972 yılında yeni resmi tanımı olmayıp tanım onaylanıp yayınlanıncaya kadar 1963’teki çabalardan bir farklılaşma tanımı niteliğindedir. 1972 tanımını temel alan bir makalede yeni ve ilginç konulardan söz edilmiştir. 1977 tanımı birkaç yıllık dönemde terminolojiye yeni terimler de kazandırmıştır. Alandaki uzmanları dikkatlerini çeken planlama sürecinin aşamalarının analizinden söz eden ilk tanımdır. 1977’den 1990’ların ortasına kadar geçen dönemde yaşanan yeni gelişmeler yeni tanıma yön vermiştir. Alanın yapılacak yeni resmi tanımıyla ilgili çalışmalar 1990 yılında başlamış ve 1994’e kadar sürmüştür. Alanın en son ki tanımı ise öğrenme kaynak ve süreçlerinin tasarımı, geliştirilmesi, uygulanması yönetimi ve değerlendirilmesi teori ve uygulanmasıdır.

Önceki tanımlarla karşılaştırırsak güncel tanımdaki iki ayrıntı önceki tanımlarla benzerlik gösterir. Birincisi öğrenme için kaynaklar ifadesinin içerdiği ortamların öğretmeni ayırmamıştır. İkincisi, öğretimi bir araç gibi görerek, alanın amacının öğrenilmesinin sağlanması üzerinde durmuştur.

KAYNAKÇA

TANIMLAMALARININ YANSITTIĞI BİÇİMİYLE EĞİTİM TEKNOLOJİSİ ALANI

 Robert A. Reiser Donald P. Ely Çeviri: M. Kemal Karaman  

EĞİTİM TEKNOLOJİSİ KURAM VE UYGULAMA / EDUCATIONAL TECHNOLOGY THEORY AND PRACTICE

Cilt 3, Sayı 2, Yaz 2013 Volume 3, Number 2, Summer 2013 Genel Yayın Editörü / Editor-in-Chief: Dr.

Halil İbrahim YALIN Yardımcı Editör / Co-Editor: Dr. Tolga GÜYER Sorumlu Yazı İşleri Müdürü /

 Publisher Editor: Dr. Sami ŞAHİN Redaksiyon / Redaction: Figen DEMİREL UZUN Dizgi / Typographic:

Şeyma Büşra GÜLEN Kapak ve Sayfa Tasarımı / Cover and Page Design: Dr. Bilal ATASOY İletişim /

Contact Person: Dr. Aslıhan KOCAMAN KAROĞLU